Sen gezerken kimse çıkamazdı bile dışarıya. Büyüdükçe devleştin. Çok güzel anılarımız oldu seninle. Hele o yaz gecelerinde ben bahçede yatarken senin de ayakucumda nöbet tutman. Nasıl unutabilirim ki. Ben geldiğim Zamanlar Nasıl da havalara uçardın. Dost bildiklerim bile böyle içten sevinmiyordu. Sen canımdın benim. Dostumsun oğluşumdun. Sana asla köpek denmedi. Sen Zeus’tun. Meğer ben çok uzaklardayken 24 Şubat’ta hem de tam babaannemin vefat ettiği tarihte melek olmuşsun. Söylememişler bana. Anıların daima ışık olacak ve her daim tebessümle anacağım seni. Seni çok sevdim. Çok seviyorum. Hep seveceğim. Elbet bir gün seninle de buluşacağız. Tüm kaybettiğim sevdiklerimle olacağı gibi. Hoşçakal bebeğim Zeus”