– 17 yaşında evlendim. Eşim askerdi. Dışarı gitmek zorundaydık. Kars’tan sonra İstanbul. 18 yaşında anne oldum. Genç kızlara bakar özenirdim. Bir gün eşim geldi, yemekten sonra televizyon izlemeye başladık. Sokakta mahallenin genç kızları toplanmış oyun oynuyorlar. Balkondan izliyorum.
Eşim oyun oynayanlara nasıl baktığımı görmüş, “Oynamak ister misin?” diye sordu. O kızıma baktı, ben oyun oynamaya gittim. Eşim her zaman çok destek oldu. Herkes benim kadar şanslı değil. (N.-Amasya)