Bu akıl hastalıklarının yalnızca bir yüzü. Her zaman böyle görünmüyorum ve kesinlikle başkalarının beni böyle görmesine izin vermiyorum. Neden mi? Çünkü kendimi, yapabildiğimce 'beraber'mişiz gibi göstermem gerektiğine inandırdım. Çünkü insanların sosyal medyada görmek istediği o değil. Neden bu fotoğrafı çekme gereği duydum peki? Çünkü dibe vurdum, tekrar. Çünkü 3 haftadır uykusuzlukla uğraşıyorum, insan iletişimini özledim, inanılmaz derecede yalnız hissettim ve sonuç olarak nişanlımı sabahın 4'ünde uyandırıp bir saatten fazla ağlama ihtiyacı duydum. Hayır, gördüğünüz kırmızı burun soğuk algınlığı değil; bu, depresyonun bana günlük hayatta çektirdiği acıyla savaşmak. Sonuç olarak da şunu anlamak: İnsanlar sürekli gizlersem bu kadar kötü hissettiğimi nasıl anlayacak?