Kimse benimle birlikte yemek yemek istemiyordu ve hiç arkadaşım yoktu. Şeytan ise yalnızlığımın ve acımın her saniyesinden çok hoşnuttu. Ortaokul döneminde evden eğitim gördüm ve benim gibi insanlar hakkında araştırma yaptım. Nasıl biri olduğumu anlayınca da terapiye gitmeye başladım (fakat bir yardımı dokunmadı). Giderek daha depresif oldum. Şimdiyse erkek arkadaşımın da yardımıyla daha mutlu biriyim.